คณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมืองพรรคคอมมิวนิสต์จีน
 | |
| ภาพรวม | |
|---|---|
| เลขาธิการใหญ่ | สี จิ้นผิง |
| สมาชิก | |
| ผู้แต่งตั้ง | คณะกรรมาธิการกลางพรรคคอมมิวนิสต์จีน |
| ขึ้นตรงต่อ | กรมการเมืองพรรคคอมมิวนิสต์จีน |
| สมาชิก | 7 |
| ที่ประชุม | |
| ฉินเจิ้งเตี้ยน จงหนานไห่ กรุงปักกิ่ง ประเทศจีน[1][2] | |
| คณะกรรมาธิการสามัญประจํากรมการเมืองแห่งคณะกรรมาธิการกลางพรรคคอมมิวนิสต์จีน | |||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 中国共产党中央政治局常务委员会 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวเต็ม | 中國共產黨中央政治局常務委員會 | ||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | คณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมืองกลางพรรคคอมมิวนิสต์จีน | ||||||
| |||||||
| คำย่อ | |||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 中央政治局常委会 | ||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 中央政治局常委會 | ||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | คณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมืองกลาง | ||||||
| |||||||
คณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมือง (อังกฤษ: Politburo Standing Committee; PSC) มีชื่ออย่างเป็นทางการว่า คณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมืองแห่งคณะกรรมาธิการกลางพรรคคอมมิวนิสต์จีน (อังกฤษ: Standing Committee of the Political Bureau of the Central Committee of the Communist Party of China) เป็นคณะกรรมาธิการที่ประกอบด้วยผู้นำระดับสูงของพรรคคอมมิวนิสต์จีน ในอดีตจะประกอบด้วยสมาชิก 5–11 คน แต่ในปัจจุบันมีสมาชิกเจ็ดคน วัตถุประสงค์อย่างเป็นทางการคือ เพื่อดำเนินการหารือเกี่ยวกับนโยบายและตัดสินใจในประเด็นสำคัญ เมื่อคณะกรมการเมืองซึ่งเป็นหน่วยงานตัดสินใจที่ใหญ่กว่าไม่อยู่ในการประชุม ตามรัฐธรรมนูญของพรรค เลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีนจะต้องเป็นสมาชิกของคณะกรรมาธิการประจำกรมการเมืองด้วย[3]
ตามรัฐธรรมนูญของพรรค คณะกรรมาธิการกลางพรรคจะเป็นผู้เลือกคณะกรรมาธิการสามัญ อย่างไรก็ตาม ในทางปฏิบัตินี่เป็นเพียงพิธีการเท่านั้น เนื่องจากวิธีการกำหนดสมาชิกนั้นพัฒนาไปตามกาลเวลา ในทางกลับกัน คณะกรมการเมืองจะเลือกคณะกรรมาธิการสามัญผ่านการเจรจาลับ คณะกรรมธิการสามัญทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางของอำนาจและความเป็นผู้นำของพรรคคอมมิวนิสต์จีน และมีสมาชิกตั้งแต่ 5–9 คน[4] ในยุคเหมา เจ๋อตง เหมาจะเลือกและปลดสมาชิกเอง และในยุคเติ้ง เสี่ยวผิง ผู้อาวุโสของพรรคจะปรึกษาหารือเพื่อกําหนดสมาชิกพรรคในคณะกรรมาธิการที่ปรึกษาส่วนกลาง นับตั้งแต่คริสต์ทศวรรษ 1990 เป็นต้นมา สมาชิกภาพของคณะกรมการเมืองได้รับการพิจารณาผ่านการพิจารณาและการเลือกตั้งอย่างไม่เป็นทางการโดยสมาชิกปัจจุบันและในอดีตของทั้งคณะกรมการเมืองและคณะกรรมการสามัญ[5][6]
ในทางทฤษฎี คณะกรรมาธิการสามัญจะขึ้นตรงต่อคณะกรมการเมือง ซึ่งจะขึ้นตรงต่อคณะกรรมาธิการกลางพรรคที่ใหญ่กว่าตามลำดับ แต่ในทางปฏิบัติ คณะกรรมาธิการสามัญจะมีอำนาจเหนือหน่วยงานที่กล่าวข้างต้น นอกจากนี้ เนื่องจากจีนเป็นรัฐพรรคการเมืองเดียว การตัดสินใจของคณะกรรมาธิการสามัญจึงมีผลบังคับตามกฎหมาย สมาชิกภาพได้รับการจับตามองอย่างใกล้ชิดจากทั้งสื่อระดับชาติและผู้สังเกตการณ์ทางการเมืองในต่างประเทศ ในอดีต บทบาทของคณะกรรมาธิการสามัญมีการเปลี่ยนแปลงและวิวัฒนาการไป ตัวอย่างเช่น ในช่วงการปฏิวัติทางวัฒนธรรม คณะกรรมาธิการสามัญแทบจะไม่มีอำนาจเลย
สมาชิกของคณะกรรมาธิการสามัญได้รับการจัดอันดับตามลำดับผู้นำอย่างเคร่งครัด ในอดีต เลขาธิการ (หรือประธานพรรค) จะอยู่ในอันดับแรก การจัดอันดับของผู้นำคนอื่น ๆ มีการเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา ตั้งแต่ปีคริสต์ทศวรรษ 1990 เป็นต้นมา เลขาธิการใหญ่ ประธานาธิบดี นายกรัฐมนตรี รองนายกรัฐมนตรีลำดับที่หนึ่ง ประธานสภาประชาชนแห่งชาติ ประธานสภาที่ปรึกษาทางการเมืองประชาชนจีน เลขาธิการคณะกรรมาธิการสอบวินัยส่วนกลาง ซึ่งเป็นหน่วยงานต่อต้านการทุจริตของพรรค และเลขาธิการลำดับที่หนึ่งของสำนักเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์จีน ก็เป็นสมาชิกของคณะกรรมาธิการสามัญประจำกรมการเมืองมาโดยตลอด[7]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ "天道酬勤绘沧桑——著名山水画家张登堂". gallery.artron.net. 瀚雅画廊. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 December 2018. สืบค้นเมื่อ 10 December 2018.
- ↑ Li (李), Nanyang (南央). "鲍彤再看六四（二）：我是如何被抓进秦城的". cn.nytimes.com. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 December 2018. สืบค้นเมื่อ 10 December 2018.
- ↑ "16th National Congress of the Communist Party of China, 2002". China Internet Information Center. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 18 October 2007. สืบค้นเมื่อ 26 March 2013.
- ↑ "The Chinese Communist Party". Council on Foreign Relations (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2023-09-24.
- ↑ Li, Cheng (2016). Chinese Politics in the Xi Jinping Era: Reassessing Collective Leadership (ภาษาอังกฤษ). Brookings Institution Press. ISBN 9780815726937. สืบค้นเมื่อ 18 October 2017.
- ↑ Kang Lim, Benjamin (20 November 2017). "Exclusive: China's backroom powerbrokers block reform candidates - sources". Reuters. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 19 October 2017. สืบค้นเมื่อ 18 October 2017.
- ↑ "China's Next Leaders: A Guide to What's at Stake". China File. 13 November 2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 10 February 2013. สืบค้นเมื่อ 18 November 2012.