แบรอน วาคา
ฯพณฯ แบรอน วาคา | |
|---|---|
 แบรอน วาคา ในปี 2013 | |
| ประธานาธิบดีนาอูรู | |
| ดำรงตำแหน่ง 11 มิถุนายน ค.ศ. 2013 – 27 สิงหาคม ค.ศ. 2019 | |
| รอง | David Adeang |
| ก่อนหน้า | สเปรนต์ ดับวีโด |
| ถัดไป | Lionel Aingimea |
| รัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ | |
| ดำรงตำแหน่ง 22 มิถุนายน ค.ศ. 2004 – 17 ธันวาคม ค.ศ. 2007 | |
| ประธานาธิบดี | Ludwig Scotty |
| ก่อนหน้า | Marcus Stephen |
| ถัดไป | Roland Kun |
| ดำรงตำแหน่ง 29 พฤษภาคม ค.ศ. 2003 – 8 สิงหาคม ค.ศ. 2003 | |
| ประธานาธิบดี | Ludwig Scotty |
| ก่อนหน้า | Remy Namaduk |
| ถัดไป | Marcus Stephen |
| สมาชิกรัฐสภานาอูรู สำหรับเขตโบเอ | |
| ดำรงตำแหน่ง 3 พฤษภาคม ค.ศ. 2003 – 27 สิงหาคม ค.ศ. 2019 | |
| ก่อนหน้า | Ross Cain |
| ถัดไป | Martin Hunt |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | แบรอน ดิวาเวซี วาคา 31 ธันวาคม ค.ศ. 1959 เขตโบเอ, ประเทศนาอูรู |
| พรรคการเมือง | อิสระ |
| คู่สมรส | Louisa Waqa |
แบรอน ดิวาเวซี วาคา (นาอูรู: Baron Divavesi Waqa; เกิด 31 ธันวาคม ค.ศ. 1959[1]) เป็นนักการเมืองชาวนาอูรูซึ่งดำรงตำแหน่งประธานาธิบดีนาอูรูระหว่างวันที่ 11 มิถุนายน ค.ศ. 2013 ถึง 27 สิงหาคม ค.ศ. 2019 และเคยดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการในปี 2003 และอีกครั้งระหว่างปี 2004 ถึงปี 2007
ประวัติ[แก้]
วาคาเกิดเมื่อวันที่ 31 ธันวาคม ค.ศ. 1959 เขาเป็นสมาชิกของชนเผ่า Eamwidamwit[2] วาคาสำเร็จการศึกษาระดับปริญญาโทจากมหาวิทยาลัย Monash ในเมืองเคลย์ตัน, ประเทศออสเตรเลีย และปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยแปซิฟิกใต้ ในเมืองซูวา, ประเทศฟีจี[1]
วาคาแต่งงานกับ Louisa Waqa พวกเขารับเลี้ยงบุตรบุญธรรมด้วยกันหนึ่งคนชื่อ Barron Stephenson[3]
บทบาททางการเมือง[แก้]
ในการเลือกตั้งรัฐสภานาอูรูเมื่อเดือนพฤษภาคมปี 2003 วาคาได้รับเลือกให้เป็นตัวแทนของเขตเลือกตั้งสำหรับโบเอ ภายใต้ประธานาธิบดี Ludwig Scotty เขาได้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ และสิ้นสุดลงหลังจาก René Harris ขึ้นดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี แต่เขายังคงเป็นสมาชิกรัฐสภา
เมื่อวันที่ 23 เมษายน ค.ศ. 2004 วาคาและเพื่อนร่วมงานของเขา Kieren Keke, David Adeang และ Fabian Ribauw เข้าร่วมการประท้วงที่สนามบินนานาชาตินาอูรูในเขตยาเรน โดยมีมุ่งหมายเพื่อแสดงความไม่พอใจเกี่ยวกับนโยบายของรัฐบาลต่อผู้ขอลี้ภัยชาวอัฟกานิสถานในออสเตรเลียและ Flotilla of Hope รวมถึงการหยุดชะงักที่เกิดขึ้นในรัฐสภา ทั้งสี่ต้องเผชิญกับโทษจำคุกสูงสุด 14 ปีเนื่องจากการมีส่วนร่วมในการประท้วง อย่างไรก็ตามในเดือนมิถุนายนข้อกล่าวหาทั้งหมดถูกยุติลงและวาคาได้รับการแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการอีกครั้งหลังจาก Scotty กลับมาดำรงตำแหน่งประธานาธิบดี[4]
วาคายังคงเชื่อมั่นในการบริหารงานของเขาในช่วงวิกฤตรัฐมนตรีซึ่งเกิดขึ้นในปี 2007 ด้วยเหตุนี้วาคาจึงไม่ได้รับเชิญให้ดำรงตำแหน่งใด ๆ ในรัฐบาลของประธานาธิบดี Marcus Stephen
ในเดือนมิถุนายนวาคาได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดี โดยเอาชนะอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลังและผู้ที่ได้รับการเสนอชื่อจากฝ่ายค้านอย่าง Roland Kun ด้วยคะแนนเสียง 13 ต่อ 5 เสียง โดยเขาได้รับเลือกจากฝ่ายรัฐบาลหลังจากที่ประธานาธิบดี Dabwido ลาออกจากตำแหน่ง เพื่อให้สมาชิกรัฐบาลยังคงอยู่ในอำนาจ[5][6]
ในเดือนมกราคมปี 2014 เขาสามารถเอาตัวรอดจากการลงมติไว้วางใจเกี่ยวกับการเนรเทศผู้พิพากษาศาลชาวออสเตรเลีย ปีเตอร์ ลอว์ และการยกเลิกวีซ่าของหัวหน้าผู้พิพากษา เจฟฟรีย์ อีมส์ ซึ่งมีสัญชาติออสเตรเลีย[7] รัฐบาลของเขาพยายามร่างกฎหมายควบคุมสถานการณ์ฉุกเฉินด้วยความช่วยเหลือจากทนายความชาวฟีจี[8] หลังจากการลาออกของที่ปรึกษารัฐสภา Katy Le Roy และการลาออกของอัยการสูงสุด Steven Bliim ซึ่งทั้งสองคนเป็นชาวออสเตรเลีย รัฐมนตรีกระทรวงมหาดไทย ชาร์เมน สก็อตตี กล่าวว่า นี่เป็นพฤติกรรมของ "ระบบพวกพ้อง" ที่ดำเนินการโดยชาวต่างชาติอย่างชาวออสเตรเลียที่เขากล่าวว่าร่วมมือกันกับฝ่ายค้าน[9]
ในการเลือกตั้งรัฐสภานาอูรูปี 2019 เขาสูญเสียที่นั่งในรัฐสภาและความพยายามที่จะได้รับเลือกเป็นประธานาธิบดีอีกครั้ง[10]
ในปี 2023 วาคาได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้นำการประชุม Pacific Islands Forum โดยเริ่มตั้งแต่ปี 2024[11]
เกียรติยศ[แก้]
ไต้หวัน
เครื่องอิสริยาภรณ์หยกเจิดจรัส (มีนาคมปี 2019)[12]
_-_ribbon_bar.gif){kind=small}
อ้างอิง[แก้]
| ก่อนหน้า | แบรอน วาคา | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| สเปรนต์ ดับวีโด | 
|
 ประธานาธิบดีนาอูรู (11 มิถุนายน ค.ศ. 2013 – 27 สิงหาคม ค.ศ. 2019) |
|
Lionel Aingimea |
 | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |
- ↑ 1.0 1.1 "Baron Divavesi Waqa – Forum Sec". Pacific Islands Forum Secretariat. 19 June 2020. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2020-06-19.
- ↑ Caudwell, L. V. (16 January 1960). "REGISTRATION OF BIRTHS & DEATHS" (PDF). Republic of Nauru Government Gazette (3): 1.
- ↑ "Fiji President Ratu Epeli Nailatikau to make state visit to Nauru". The Government of the Republic of Nauru. February 13, 2014. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 5, 2018. สืบค้นเมื่อ April 21, 2015.
- ↑ "New president for Nauru". สืบค้นเมื่อ 24 April 2016.
- ↑ "Baron Waqa named as new Nauru president". สืบค้นเมื่อ 24 April 2016.
- ↑ "Waqa elected Nauru president". Radio New Zealand. 11 June 2013. สืบค้นเมื่อ 24 April 2016.
- ↑ "No confidence motion in Nauru fails". Radio New Zealand. 28 January 2014. สืบค้นเมื่อ 24 April 2016.
- ↑ "Nauruan government drafting law to impose emergency rule - Yahoo!7". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-02-22. สืบค้นเมื่อ 2014-01-30.
- ↑ "Aussies out!". The Economist. สืบค้นเมื่อ 24 April 2016.
- ↑ Nauru President Baron Waqa loses bid for re-election
- ↑ Faa, Marian (2 March 2023). "Baron Waqa's tenure as Nauru's president has been called a 'very dark chapter'. He'll now lead the Pacific Islands Forum". ABC News. สืบค้นเมื่อ 6 June 2023.
- ↑ Wen, Kuei-hsiang; Kao, Evelyn (25 March 2019). "Nauru parliament passes resolution to reject 'one China' principle". สืบค้นเมื่อ 25 March 2019.