ผู้ใช้:Sense1302/กระบะทราย

การจัดการภาครัฐแนวใหม่ (New public management)

คือการนำหลักการของภาคเอกชนมาปรับใช้กับระบบราชการที่เน้นระเบียบไปสู่การบริหารงานแบบใหม่ที่จะเน้นผลสำเร็จและความรับผิดชอบเป็นการนำหลักทำให้มีประสิทธิภาพ รวมถึงเทคนิคและวิธีการของเอกชนมาใช้กับการทำงานเพื่อช่วยให้ภาครัฐบรรลุผลที่มีประสิทธิภาพ

จุดเริ่มต้นของการจัดการภาครัฐแนวใหม่

การจัดการภาครัฐแนวใหม่มีจุดเริ่มต้น ในช่วงทศวรรษที่ 1980และ1990 เมื่อการจัดการของภาครัฐและภาคเอกชนเริ่มประสบปัญหาคล้ายกัน ฝ่ายเอกชนที่เริ่มมีขนาดขนาดใหญ่จึงมีชั้นการบังคับบัญชาการทำงานและมีปัญหาเหมือนระบบราชการ และในที่สุดภาคเอกชนได้มีการนำหลักการจัดการมาใช้อย่างจริงจังเนื่องจากมองว่าระบบราชการมันวุ่นวายไป และได้แก้ไขให้ผู้จัดการมีหน้าที่รับผิดชอบต่อผลสำเร็จทั้งหมด ส่วนภาครัฐยังไม่มีการปรับเปลี่ยนจนมาถึงปี 1980 ได้ปฏิรูปโดยหันมาใช้แนวการจัดการ[1]

ต่อมาประเทศแรกที่ได้เริ่มใช้การจัดการภาครัฐแนวใหม่คือ ประเทศอังกฤษ ในปี 1968 ในสมัยที่แธตเชอร์เป็นนายกรัฐมนตรี ได้มีการปฏิรูปการบริหารของภาครัฐครั้งใหญ่ ส่วนประเทศต่อมาคือสหรัฐอเมริกาโดยจุดเริ่มต้นของการเกิดการปรับปรุงการบริหารของภาครัฐตั้งแต่สมัยประธานาธิบดีคาร์เตอร์เป็นต้นมา ได้มีการออกพระราชบัญญัติการปฏิรูประบบราชการ(Civil Service Reform Act)เพื่อให้เหล่าผู้บริหารมีความรับผิดชอบมากขึ้นและกฏหมายฉบับนี้ไม่ได้มุ่งแต่ระบบการบริหารบุคคลแต่ยังพยายามปรับปรุงการบริหารภาครัฐอีกด้วย ต่อมาการปฏิรูประบบราชการได้กลายมาเป็นกระแสสากล ในหลายประเทศเริ่มมีเกิดการเปลี่ยนแปลงและการปฏิรูประบบราชการ และมีวิธีแตกต่างกัน โดยจุดเด่นหลักอยู่ที่การปฏิรูปเพื่อให้มุ่งผลสำเร็จและให้ผู้บริหารมีความรับผิดชอบขึ้น หรือจะพูดให้เข้าใจง่ายๆก็คือ การให้ผู้บริหารเป็นผู้จัดการนั่นเอง

ลักษณะร่วมของNPM]

1. เน้นการบรรลุผล
2. วัตถุประสงค์ 3E คือ Effectiveness Efficiency และ Economy
3. ลดภาระของรัฐโดยการแปรรูป และถ่ายโอนให้แก่เอกชน

ข้อเสนอในการจัดการภาครัฐแนวใหม่

การจัดการภาครัฐแนวใหม่ถือเป็นแนวคิดที่มีอิทธิพลต่อการปฏิรูปการบริหารทั่วโลกโดยมีแนวคิดดังนี้
แนวคิดHood เขามองว่า"การจัดการภาครัฐแนวใหม่"มีหลักการสำคัญอยู่ 7 ประการคือ

1. จัดการโดยนักวิชาชีพที่มีชำนาญการมากกว่า
2. การมีมาตรฐานและการวัดผลงานที่ชัดเจน
3. มีการเน้นการควบคุมผลผลิตมากขึ้น
4. มีการแยกหน่วยภาครัฐออกเป็นหน่วยย่อย
5. เน้นการจัดตามแบบภาคเอกชน
6. เน้นการใช้ทรัพยากรอย่างมีวินัยและประหยัด

แนวทางของโฮมส์ (holmes) และแชนด์ (shand)

1. สนใจกลยุทธ์และผลสำเร็จในการตัดสินใจมากขึ้น
2. เปลี่ยนโครงสร้าง ระบบราชการ ที่รวมศูนย์เป็นการกระจายอำนาจ ให้การตัดสินใจอยู่ที่จุดบริการให้มากที่สุด
3. ยืดหยุ่นในด้านการแสวงหาทางเลือกเพื่อจัดบริการสาธารณะ ทำให้เกิดที่มีประสิทธิผลมากขึ้น
4. สนใจการจัดอำนาจหน้าที่กับความรับผิดชอบให้สมดุลกัน
5. สร้างบรรยากาศการแข่งขันให้เกิดภายในหน่วยงานและระหว่างหน่วยงาน ภาครัฐ
6. ใช้กลยุทธ์เป็นจุดศุนย์กบางขอวการกำกับทิศทางให้ รัฐบาล ตอบสนองความต้องการของภายนอกและกลุ่มหลากหลายอย่างรวดเร็วและเสียค่าใช้จ่ายน้อยที่สุด
7. รับผิดชอบต่อการตรวจสอบและโปร่งใสยิ่งขึ้น
8. ใข้ระบบงบประมาณและการจัดการเพื่อสนับสนุนและกระตุ้นให้เกิดการเปลี่ยนและเปลี่ยนแปลงอย่างกว้างขวาง

นอกจากนี้ยังมีแนวคิดจากหลายนักวิชาการที่มีความเห็นในเรื่องของการจัดการภาครัฐแนวใหม่ซึ่งพวกเขามีความเห็นตรงกันในเรื่องของการนำหลักการการจัดการภาครัฐแนวใหม่มาใช้

กระบวนการเปลี่ยนแปลงตามแนวคิดของการจัดการภาครัฐแนวใหม่

โดยสามารถสรุปกระบวนการเปลี่ยนแปลงตามแนวคิดการจัดการภาครัฐแนวใหม่ได้ดังนี้

• การใช้การวางแผนกลยุทธ์

รัฐบาลประเทศต่างๆ ต้องการพัฒนาการวางแผนและกลยุทธ์ระยะยาวให้ดีขึ้นวิธีนี้ต้องกำหนดภารกิจ (mission) ขององค์การ สร้างวิสัยทัศน์เกี่ยวกับการรบรรลุจุดมุ่งหมายและวัตถุประสงค์ เทคนิคเหล่านี้ช่วยให้ใช้ทรัพยากรได้ดีขึ้น ด้วยเหตุนี้ทำให้ผลลัพธ์ผูกมัดกับทรัพยากร

• การจัดการไม่ใช่การบริหาร
  

การจัดการภาครัฐยุคปัจจุบันต้องการผู้จัดการมืออาชีพ ส่วนฝ่ายผู้จัดการก็ต้องเกี่ยวข้องกับนโยบาย เงื่อนไขของฝ่ายการเมืองและรับผิดชอบต่อความสำเร็จหรือล้มเหลวของนโยบาย

• การเน้นผลสำเร็จ
  

องค์การต้องเน้นที่ผลสำเร็จ คือ ผลลัพธ์ หรือผลผลิต ไม่ใช่ปัจจัยนำเข้า การปฏิรูปเน้นผลงานของบุคคลและหน่วยงาน แม้แต่บุคคลที่สำคัญขององค์การ ซึ่งนำไปสู่การให้รางวัลหรือลงโทษตามมา เช่น โฮมและแชนด์ เห็นว่าการประเมินผลตามตัวชี้วัดยังไม่พอต้องเปลี่ยนระบบบรางวัลทั้งระบบตั้งแต่งบประมาณ การบริหารงานบุคคล วิธีการควบคุมเพื่อให้จูงใจให้ยึดผลงานเป็นหลักในการทำงาน

• การปรับปรุงการบริหารงานคลัง
  

การปฏิรูปการคลังมีผลต่อความสำเร็จของการปฏิรูปภาครัฐมาก การจัดการภาครัฐแนวใหม่ต้องการให้สนใจการใช้ทรัพยากรให้ดีที่สุดมากกว่าเดิม ซึ่งมีการตัดค่าใช้จ่าย และควบคุมทรัพยากร ทำให้รัฐบาลสามารถควบคุมการใช้จ่ายได้ดีขึ้น เนื่องจากมีระบบข้อมูลที่ดีกว่าเดิม

• การแยกผู้ซื้อและผู้จัดหาออกจากกัน
  

การจัดการภาครัฐแนวใหม่เห็นว่ารัฐบาลไม่จำเป็นต้องเป็นผู้จัดหาบริการคนสุดท้าย ให้ประชาชนสามารถแยก “ผู้ซื้อ” ออกจาก “ผู้จัดหา” ได้ ผู้ซื้อคือคนที่ตัดสินใจว่าควรจะผลิตอะไร ส่วนผู้จัดหาคือ คนที่ส่งผลิตหรือผลลัพธ์ตามที่ตกลงกัน การแยกผู้ซื้อกับผู้จัดหาออกจากกันมีผลดี เพราะหากรัฐเป็นผู้ซื้ออย่างเดียว จะสามารถทำหน้าที่ของตัวเองได้เต็มที่ยิ่งขึ้น

• การจัดองค์การยืดหยุ่น
  

การแยกองค์การออกเป็นหน่วยย่อย แยกหน่วยงานใหญ่ออกเป็นส่วนย่อยตามนโยบายหน่วยเหนือ การจัดตั้งเป็นหน่วยงานแบบนี้จริงๆ ในอังกฤษตามโครงการ “The next steps” ของรัฐบาลแธตเชอร์เมื่อปีค.ศ.1988 แม้บางคน เช่น ฮูด เห็นว่าการแยกองค์การออกเป็นหน่วยย่อยไม่ใช่การปฏิรูป แต่บางคนเช่น โฮมส์และแชนด์ เห็นว่ามีหลายกรณที่ช้วิธีนี้ เพื่อให้การจัดการ การให้เงินทุนสนับสนุนและการออกกฎระเบียบต่างๆคล่องตัว

• การตรวจสอบสิ่งที่รัฐบาลทำหลายๆวิธี
  

หลักสำคัญของการปฏิรูป คือ ดูว่ารัฐบาลทำอะไร มีมีบทบาทต่อเศรษฐกิจและสังคมยังไง อะไรที่เหลือไว้ให้เอกชนทำ วิธีการปฏิรูปการจัดการภาครัฐอันหนึ่งที่สำคัญ คือ การตรวจสอบการกระทำของรัฐบาลหลาบๆวิธี เพื่อเป็นหลักประกันว่าเป็นไปตามเป้าหมายที่ต้องการ