พายุไต้ฝุ่นนีนา (พ.ศ. 2530)
พายุไต้ฝุ่นกำลังแรงอย่างมาก (JMA) | |||
---|---|---|---|
พายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นระดับ 5 (SSHWS) | |||
ซูเปอร์ไต้ฝุ่นนีนาขณะใกล้ขึ้นฝั่ง
| |||
ก่อตัว | 16 พฤศจิกายน 2530 | ||
สลายตัว | 30 พฤศจิกายน 2530 | ||
ความเร็วลม สูงสุด |
| ||
ความกดอากาศต่ำสุด | 930 เฮกโตปาสกาล (มิลลิบาร์ 27.46 นิ้วปรอท) | ||
ผู้เสียชีวิต | 692-1,036 คน | ||
ความเสียหาย | 40 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (ค่าเงินปี 1987) 77 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (ปี 2006) | ||
พื้นที่ได้รับ ผลกระทบ |
ไมโครนีเชีย, ฟิลิปปินส์, จีน | ||
ส่วนหนึ่งของ ฤดูพายุไต้ฝุ่นแปซิฟิก พ.ศ. 2530 |
พายุไต้ฝุ่นนีนาหรือพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่นนีนา (ชื่อสากล: 8722, JTWCตั้งชื่อ: 22W) เป็นพายุไต้ฝุ่นลูกที่ 4 ที่ก่อตัวขึ้นในมหาสมุทรแปซิฟิกเมื่อปีค.ศ.1987 เป็นพายุที่ทำให้มีประชาชนเสียชีวิตมากที่สุดและเป็นพายุที่สร้างความเสียหายมากที่สุดลูกหนึ่ง พายุไต้ฝุ่นนีนาหรือพายุซูเปอร์ไต้ฝุ่น Sisang เป็นพายุที่สร้างความเสียหายรุนแรงที่สุดลูกหนึ่งของฟิลิปปินส์ต่อจากพายุแพทซี่ย์เมื่อ 17 ปีก่อน
ประวัติ[แก้]
พายุไต้ฝุ่นนีนาก่อตัวจากหย่อมความกดอากาศต่ำบริเวณทิศตะวันตกของเส้นแบ่งเขตวันสากลเมื่อวันที่ 17 พฤศจิกายน วันที่ 19 พฤศจิกายน ได้เคลื่อนตัวทางทิศตะวันตกและทวีกำลังความแรงเป็นพายุดีเปรสชัน หลังจากนั้นไม่นานก็เป็นพายุโซนร้อนและพายุไต้ฝุ่นตามลำดับ วันที่21 พฤศจิกายน พายุไต้ฝุ่นนีนาได้เคลื่อนตัวไปทางทิศใต้ด้วยความเร็ว 20 ไมล์ต่อชั่วโมง และในวันเดียวกันนี้เองก็ได้ขึ้นพัดถล่มหมู่เกาะทางทิศเหนือของประเทศไมโครนีเชีย
เมื่อพายุไต้ฝุ่นนีนากำลังเข้าประเทศฟิลิปปินส์ ระดับความรุนแรงของพายุได้ขึ้นไปถึงระดับ 5 มีความเร็วลมถึง 270กิโลเมตรต่อชั่วโมง วันที่[25 พฤศจิกายน]] พายุไต้ฝุ่นนีนาเป็นซูเปอร์ไต้ฝุ่นนีนาได้ขึ้นที่ฟิลิปปินส์ที่แรกคือเขตไบโคล ทำให้เกิดฝนตกหนักและลมกรรโชกแรงพัดถล่มยับเยิน พายุมีความดันอากาศถึง 930 ปาสคาลซึ่งวัดจากเครื่องบารอมิเตอร์ ทันทีที่ขึ้นพัดผ่านหลังจากจึงเคลื่อนตัวไปทางเกาะลูซอนใต้และลงทะเลจีนใต้ไปในวันที 28 พฤศจิกายน และในอีก 2 วันถัดมาพายุได้สลายตัวไป
ความเสียหาย[แก้]
พายุไต้ฝุ่นนีนาทำให้มีผู้เสียชีวิตประมาณ 692-1036 คนและมีมูลค่าความเสียหายรวม 40,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (เทียบค่าดอลลาร์ช่วงค.ศ.1987) ความเสียหายส่วนใหญ่เกิดจากลมกรรโชกแรงและฝนตกหนัก พายุลูกนี้เป็นพายุที่คร่าชีวิตประชาชนไปมากที่สุดในปีนั้น
ไมโครนีเชีย[แก้]
เกาะตรูก[แก้]
สถานีตรวจวัดอากาศของเกาะตรูก (Truk Atoll) ตรวจวัดกระแสลมความเร็ว 60-70 ไมล์ต่อชั่วโมง พัดถล่มเกาะโมเอ็น(Moen Island) มีผู้เสียชีวิต 5 คนได้รับบาดเจ็บ 38 คน เนื่องจากดินถล่ม ประชาชนไม่มีที่อยู่ 40,000 คน ประเมินมูลค่าความเสียหายประมาณ 30,000-40,000 เหรียญดอลลาร์สหรัฐ (เทียบค่าดอลล่าร์ช่วงค.ศ.1987)
เกาะลูอิติ[แก้]
เกิดน้ำท่วมฉับพลัน บนเกาะอาคาร 20% ของทั้งหมดได้รับความเสียหาย
ฟิลิปปินส์[แก้]
หมู่บ้านชาวประมง 14 แห่งได้รับความเสียหายยับเยินจากสตอร์มเซิร์จ อาคารและบ้านเรือนของประชาชนพังเสียหายรวมประมาณ 35,000 หลัง มีผู้เสียชีวิตประมาณ 540-687 คน ประชาชนไม่มีทีอยู่อาศัยประมาณ 80,000-100,000 คน ประเมินความเสียหายที่ 26,000 ล้านดอลลาร์สหรัฐ (เทียบค่าดอลล่าร์ช่วงค.ศ.1987) สภากาชาด 9 ประเทศมาช่วยฟื้นฟูความเสียหายกลับมา ช่วยรักษาคนที่ได้รับบาดเจ็บ ประธานาธิบดี คอราซอน อากีโน ในขณะนั้น ประกาศว่า 4 เขตของเกาะลูซอนให้อยู่ในสถานการณ์ฉุกเฉิน
อ้างอิง[แก้]
- [1] เก็บถาวร 2019-10-23 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- [2]
- [3] เก็บถาวร 2012-03-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน
- [4]
- [5]