ข้ามไปเนื้อหา

ยุทธนาวีนาวาริโน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ยุทธนาวีนาวาริโน
ส่วนหนึ่งของ สงครามประกาศเอกราชกรีซ

ยุทธนาวีนาวาริโน (1827) จิตกรรมสีน้ำมันโดย Garneray
วันที่20 ตุลาคม ค.ศ. 1827
สถานที่
ผล ทัพเรือพันธมิตรได้ชัยชนะอย่างเด็ดขาด
คู่สงคราม
สหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์
ราชอาณาจักรฝรั่งเศส
จักรวรรดิรัสเซีย
Ottoman flag จักรวรรดิออตโตมัน
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
Edward Codrington
Henri de Rigny
Lodewijk Heyden
อียิปต์ Ibrahim Pasha
Ottoman flag Amir Tahir Pasha
Capitan Bey
กำลัง
เรือในกระบวนรบ 10 ลำ
เรือฟริเกต 10 ลำ
เรือใบบริก 4 ลำ, เรือใบสกูเนอร์ 2 ลำ
เรือในกระบวนรบ 3 ลำ
เรือฟริเกต 17 ลำ
เรือคอร์เวต 30 ลำ
เรือใบบริก 28 ลำ, เรือใบสกูเนอร์ 5 ลำ, Fireship 5/6 ลำ
ความสูญเสีย
ตาย 181 นาย
ได้รับบาดเจ็บ 480 นาย
ตายหรือได้รับบาดเจ็บ 4,109 นาย
นาวารีโนสู้ๆ ศิลปิน Kosov V.V.
นาวารีโนสู้ๆ ศิลปิน Kosov V.V.

ยุทธนาวีนาวาริโน เกิดขึ้นเมื่อวันที่ 20 ตุลาคม ค.ศ. 1827 ระหว่างสงครามประกาศเอกราชกรีซ (1821–32) ในอ่าวนาวาริโน (ไพลอสปัจจุบัน) ริมฝั่งตะวันตกของคาบสมุทรเปโลปอนนีส ในทะเลไอโอเนียน

กองเรือรบใหญ่ของออตโตมัน ซึ่ง นอกจากเรือรบจักรวรรดิแล้ว ยังรวมกองเรือจากจังหวัดอียิปต์ ตูนิสและแอลเจียร์ ถูกทำลายโดยกำลังพันธมิตรอังกฤษ ฝรั่งเศสและรัสเซีย เป็นยุทธนาวีสำคัญที่สู้รบโดยใช้เรือกำปั่น (sailing ship) ทั้งหมดเป็นครั้งสุดท้ายในประวัติศาสตร์ แม้ว่าเรือส่วนใหญ่จะสู้รบขณะยังจอดทอดสมออยู่ก็ตาม ชัยชนะของพันธมิตรได้มาเพราะอำนาจการยิงและการปืนที่เหนือกว่า

ปัจจัยสำคัญซึ่งตกผลึกการเข้าแทรกแซงของมหาอำนาจทั้งสามในความขัดแย้งกรีซ คือ ความทะเยอทะยานของจักรวรรดิรัสเซียที่จะขยายดินแดนในภูมิภาคทะเลดำด้วยการสละจักรวรรดิออตโตมันและการสนับสนุนทางอารมณ์แก่ชาวกรีกที่นับถือนิกายออร์โธด็อกซ์เช่นเดียวกับรัสเซีย ซึ่งกบฏต่อผู้ปกครองออตโตมันใน ค.ศ. 1821 เจตนาของรัสเซียในภูมิภาคถูกชาติยุโรปอื่น ๆ มองว่าเป็นภัยคุกคามทางภูมิยุทธศาสตร์ที่ยิ่งใหญ่ ซึ่งเกรงการสลายของจักรวรรดิออตโตมันและการสถาปนาการครองความเป็นใหญ่ของรัสเซียในคาบสมุทรบอลข่านและตะวันออกใกล้ เป็นการชักนำให้บริเตนใหญ่และฝรั่งเศสผูดมัดรัสเซียในการแทรกแซงร่วมเพื่อประกันอัตตาณัติของกรีซในแบบที่ยังรักษาบูรณภาพแห่งดินแดนของออตโตมันไว้อยู่

ทั้งสามตกลง โดยสนธิสัญญาลิสบอน (ค.ศ. 1827) ที่จะบังคับให้รัฐบาลออตโตมันให้อัตตาณัติแก่ชาวกรีกภายในจักรวรรดิและส่งกองเรือไปยังทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันออกเพื่อบังคับใช้นโยบายของพวกตน ยุทธนาวีดังกล่าวเกิดขึ้นเป็นอุบัติเหตุมากกว่ามีจุดประสงค์ โดยเป็นผลของการดำเนินกลยุทธ์โดยผู้บัญชาการสูงสุดพันธมิตร พลเรือเอกเอ็ดเวิร์ด คอดริงตัน ซึ่งมุ่งหมายเพื่อบีบบังคับผู้บัญชาการของออตโตมันให้เชื่อฟังคำสั่งของฝ่ายพันธมิตร

การจมกองเรือเมดิเตอร์เรเนียนของออตโตมันช่วยสาธารณรัฐกรีกที่ยังอายุน้อยมิให้ล่มสลาย แต่ต้องใช้การแทรกแซงทางทหารอีกสองครั้ง โดยรัสเซียในรูปของสงครามรัสเซีย-เติร์ก ค.ศ. 1828-9 และโดยกำลังรบนอกประเทศฝรั่งเศสยังเปโลปอนนีสเพื่อบังคับให้กำลังออตโตมันถอนออกจากตอนกลางและตอนใต้ของกรีซและเพื่อประกันเอกราชของกรีซ