ศาลหลักเมืองผิงเหยา

ศาลหลักเมืองผิงเหยา
ป้ายอักษรของศาลหลักเมืองผิงเหยา
ภาษาจีน	平遥城隍庙
ความหมายตามตัวอักษร	ศาลหลักเมืองผิงเหยา
การถอดเสียง ภาษาจีนกลางมาตรฐาน ฮั่นยฺหวี่พินอิน Píngyáo chénghuángmiào

ศาลหลักเมืองผิงเหยา (จีนตัวย่อ: 平遙城隍廟; จีนตัวเต็ม: 平遥城隍庙; พินอิน: Píngyáo Chéng Huáng miào) เป็นศาลเจ้าจีนในลัทธิเต๋า ณ เมืองโบราณผิงเหยา มณฑลชานซี ประเทศจีน ศาลเทพารักษ์แห่งประกอบด้วยตำหนักสามหลังบนฐานไพทีพื้นที่เดียวกัน โดยครอบคลุมพื้นที่กว่า 7,300 ตารางเมตร

แท่นเทพประธานหลักศาลเจ้า คือเจ้าพ่อเจ้าแม่หลักเมือง

ประวัติ

ศาลเจ้าแห่งนี้สร้างขึ้นในสมัยราชวงศ์ซ่ง (ค.ศ. 960–1279) ภายในพื้นที่ของศาลเจ้าได้รับการบูรณะครั้งใหญ่สองครั้งเนื่องจากไฟไหม้ใน ค.ศ. 1544 และใน ค.ศ. 1859 ในสมัยรัชกาลจักรพรรดิเสียนเฟิงได้เกิดเหตุอัคคีภัยอันได้ทำลายตำหนักส่วนใหญ่ ต่อมาใน ค.ศ. 1864 เหล่าชาวบ้านและพ่อค้าได้ร่วมกันสร้างบูรณะศาลเจ้านี้ขึ้นใหม่ตามแบบแปลนโครงสร้างเดิมสมัยราชวงศ์ซ่งโดยมีอิทธิพลของสไตล์สมัยราชวงศ์ชิงอยู่ด้วย

สถาปัตยกรรม

โดยศาลเจ้าแห่งนี้มีตำหนักหลายที่ ได้แก่

• ศาลเทพารักษ์เจ้าพ่อเจ้าแม่หลักเมือง
  • มีการสร้างเสริมเพิ่มหลายหลังสำหรับเจ้าพ่อเจ้าแม่หลักเมืองในศาลหลักเมือง โรงงิ้ว และศาลเทพบริวารพิพากษา
• ศาลเทพแห่งโชคลาภ
  • ตำหนักอุทิศถวายแด่เทพเจ้าแห่งโชคลาภทรัพย์สมบัติเงินทอง ไฉ่สิ่งเอี้ย ซึ่งในตำหนักนี้มีเทวรูปอุทิศถวายมากมาย
• ศาลเจ้าพ่อเจ้าแม่เตาไฟ
  • อุทิศแด่เจ้าพ่อเจ้าแม่เตาไฟ

ดูเพิ่ม

• เจ้าคงคา
• เทวรูปจีน
• เทวดารักษาเตาไฟ
• เจ้าพ่อเจ้าแม่เตาไฟ
• เจ้าแม่ส่งบุตร
• เจ้าแม่เร่งกำเนิด