คลองจะทิ้งหม้อ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

คลองจะทิ้งหม้อ หรือ คลองสทิงหม้อ เป็นคลองในอำเภอสิงหนคร จังหวัดสงขลา จุดเริ่มต้นคลองมาจากตำบลม่วงงาม ไหลไปลงทะเลสาบสงขลาที่บ้านสทิงหม้อ ตำบลสทิงหม้อ คลองมีความยาว 15 กิโลเมตร[1] ไม่แน่ชัดว่าเป็นคลองขุดหรือคลองธรรมชาติ แต่เป็นเส้นทางสัญจรมานานไม่ต่ำกว่าร้อยปี วลัยลักษณ์ ทรงศิริ สันนิษฐานว่าคลองจะทิ้งหม้อน่าจะเคยเป็นคูคลองธรรมชาติมาก่อน ต่อมาคงมีการขุดให้เป็นเส้นตรง[2] น้ำในคลองเป็นน้ำเค็มราว10 เดือน ส่วนในช่วงเดือนตุลาคมถึงพฤศจิกายน ซึ่งเป็นระยะฝนชุกจะเป็นน้ำจืด

สองฝั่งคลองมีพรรณไม้ ได้แก่ ลำพู โกงกาง คูระ สะแก ตาตุ้ม เม่า โพทะเล ชายโขะ หมัน พลอง เนียน มะสัง แสงขรรค์ (เล็บเหยี่ยว) ปรง และลำเท็ง ริมตลิ่งมีรากลำพูและโกงกางกั้นเป็นพนัง ปกคลุมด้วยไม้เลื้อย โดยเฉพาะหนามหมอ (เหงือกปลาหมอ) เมลาะ เขาคัน ปด ฯลฯ[3] ชุมชนปากคลองจะทิ้งหม้อ เคยเป็นท่าเรือเก่า เป็นที่พักเรือเพื่อเดินทางไปเมืองสงขลา เดินทางไประโนด หรือเดินทางไปยังอำเภออื่น ๆ ถือเป็นท่าเรือที่ใหญ่ที่สุดของสงขลา แต่เมื่อมีการตัดถนนทำให้ลดความสำคัญของท่าเรือไปจนหายไปในที่สุด

อ้างอิง[แก้]

  1. สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. อักขรานุกรมภูมิศาสตร์ไทย เล่ม ๒ (อักษร ก-ธ) ฉบับราชบัณฑิตยสภา. พิมพ์ครั้งที่ ๔. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์คณะรัฐมนตรีและราชกิจจานุเบกษา, ๒๕๕๙. (แก้ไขปรับปรุงข้อมูลเมื่อ พ.ศ. ๒๕๖๓)
  2. วลัยลักษณ์ ทรงศิริ. "ปากคลองจะทิ้งหม้อ (๑)". สยามเทศะ โดยมูลนิธิเล็ก-ประไพ วิริยะพันธุ์.
  3. "คลองสทิงหม้อลำน้ำที่ควรจารึก". องค์การบริหารส่วนตำบลรำแดง.