อองซอง
อองซอง (หวาง ฉ่าง) | |
|---|---|
| 王昶 | |
.jpg) | |
| เสนาบดีโยธาธิการ (司空 ซือคง) | |
| ดำรงตำแหน่ง 26 กันยายน ค.ศ. 258 – กรกฎาคมหรือสิงหาคม ค.ศ. 259 | |
| กษัตริย์ | โจมอ |
| ก่อนหน้า | หลู ยฺวี่ |
| ถัดไป | อองก๋วน |
| ขุนพลทหารม้าทะยาน (驃騎將軍 เพี่ยวฉีเจียงจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง 14 มิถุนายน ค.ศ. 255 – 26 กันยายน ค.ศ. 258 | |
| กษัตริย์ | โจมอ |
| ก่อนหน้า | ซุนจู |
| มหาขุนพลโจมตีภาคใต้ (征南大將軍 เจิงหนานต้าเจียงจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง 16 พฤษภาคม ค.ศ. 251 – 14 มิถุนายน ค.ศ. 255 | |
| กษัตริย์ | โจฮอง / โจมอ |
| ขุนพลโจมตีภาคใต้ (征南將軍 เจิงหนานเจียงจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ป. คริสต์ทศวรรษ 240 – 16 พฤษภาคม ค.ศ. 251 | |
| กษัตริย์ | โจฮอง |
| ข้าหลวงมณฑลชีจิ๋ว (徐州刺史 สฺวีโจวชื่อฉื่อ) | |
| ดำรงตำแหน่ง ป. คริสต์ทศวรรษ 240 – ป. คริสต์ทศวรรษ 240 | |
| กษัตริย์ | โจฮอง |
| ขุนพลเชิดชูความดุดัน (揚烈將軍 หยางเลี่ยเจียงจฺวิน) | |
| ดำรงตำแหน่ง ค.ศ. 227–? | |
| กษัตริย์ | โจยอย |
| ข้าหลวงมณฑลกุนจิ๋ว (兗州刺史 เหยี่ยนโจวชื่อฉื่อ) | |
| ดำรงตำแหน่ง ?–ค.ศ. 226 | |
| กษัตริย์ | โจผี |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | ไม่ทราบ นครไท่หยวน มณฑลชานซี |
| เสียชีวิต | กรกฎาคมหรือสิงหาคม ค.ศ. 259[a] |
| บุตร |
|
| บุพการี |
|
| ญาติ | ดูตระกูลอองแห่งไท่หยวน |
| อาชีพ | ขุนพล, ขุนนาง |
| ชื่อรอง | เหวินชู (文舒) |
| สมัญญานาม | มู่โหว (穆侯) |
| บรรดาศักดิ์ | จิงหลิวโหว (京陵侯) |
อองซอง[2] (เสียชีวิต กรกฎาคมหรือสิงหาคม ค.ศ. 259)[a] มีชื่อในภาษาจีนกลางว่า หวาง ฉ่าง (จีน: 王昶; พินอิน: Wáng Chǎng) ชื่อรอง เหวินชู (จีน: 文舒; พินอิน: Wénshū) เป็นขุนพลและขุนนางของรัฐวุยก๊กในยุคสามก๊กของจีน
ประวัติช่วงต้น[แก้]
อองซองเป็นชาวอำเภอจิ้นหยาง (晉陽) ในเมืองไท่หยวน (太原 ไท่-ยฺเหวียน) ซึ่งปัจจุบันคือนครไท่หยวน มณฑลชานซี[3] อองซองเป็นชาวเมืองเดียวกันกับหวาง หลิง (王淩) ทั้งอองซองและหวาง หลิงต่างก็มีชื่อเสียงตั้งแต่อยู่ในวัยเยาว์[4] อองซองขึ้นมาเป็นอาจารย์ของโจผีตั้งแต่เมื่อโจผียังเป็นเจ้าชาย หลังจากโจผีขึ้นเป็นจักรพรรดิแห่งวุยก๊ก อองซองได้รับการแต่งตั้งเป็นขุนนางทหารม้ามหาดเล็ก (散騎侍郎 ซ่านฉีชื่อหลาง), เจ้าหน้าที่นิคมการเกษตรแห่งลกเอี๋ยง (洛陽典農 ลั่วหยางเตี่ยนหนง) และข้าหลวงมณฑลของมณฑลกุนจิ๋ว (兗州刺史 เหยี่ยนโจวชื่อฉื่อ)[5]
หลังจากโจผีสวรรคตในปี ค.ศ. 226 โจยอยผู้ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นจักรพรรดิแห่งวุยก๊กองค์ใหม่ทรงเลื่อนยศให้อองซองเป็นขุนพลเชิดชูความดุดัน (揚烈將軍 หยางเลี่ยเจียงจฺวิน) และพระราชทานบรรดาศักดิ์ระดับกวนไล่เหา (關內侯 กวานเน่ย์โหว)[6] เมื่อครั้งอองซองรับราชการเป็นข้าหลวงมณฑลกุนจิ๋วนั้น อองซองยังคงกังวลเรื่องราชการในราชสำนัก อองซองเห็นว่าระบบการปกครองในวุยก๊กซึ่งสืบทอดมาจากราชวงศ์จิ๋นและราชวงศ์ฮั่นนั้นเข้มงวดและมีข้อบกพร่องมากเกินไป อองซองตัดสินใจร่างกฎหมายรัฐธรรมนูญขึ้นใหม่ แล้วถวายฎีกา 2 ฉบับคือ วิพากษ์เรื่องการปกครอง (治論 จื้อหลุน) และตำราการทหาร (兵書 ปิงชู) ไปยังราชสำนักวุยก๊ก[7]
ยุทธการที่รบกับง่อก๊ก[แก้]
ในปี ค.ศ. 236 เสนาบดีกลาโหมสุมาอี้ทูลเสนอชื่ออองชองว่าเป็นผู้มีความสามารถแก่โจยอยจักรพรรดิลำดับที่ 2 ของวุยก๊ก อองซองได้รับการแต่งตั้งเป็นข้าหลวงมณฑลของมณฑลชีจิ๋วและได้รับพระราชทานบรรดาศักดิ์เป็นอู่กวานถิงโหว (武觀亭侯) ภายหลังได้ัรับการแต่งตั้งเป็นขุนพลโจมตีภาคใต้ (征南將軍 เจิงหนานเจียงจฺวิน) และรักษาการผู้ดูแลราชการทหารในมณฑลเกงจิ๋วและอิจิ๋ว[8]
อองซองเห็นว่าฐานทัพที่อ้วนเสีย (宛城 หว่านเฉิง) ห่างไกลมากเกินไปจากซงหยง (襄陽 เซียงหยาง) ที่เป็นเมืองสำคัญบนชายแดนทางใต้ของวุยก๊ก นอกจากนี้ค่ายทหารในบริเวณนั้นค่อนข้างกระจัดกระจายและทัพเรือก็อยู่ห่างออกไปถึงเซฺวียนฉือ (宣池) หากทัพข้าศึกของง่อก๊กที่เป็นรัฐอริของวุยก๊กเข้าโจมตี ทหารที่อยู่ประจำตามจุดต่าง ๆ ดังกล่าวจะไม่สามารถให้การสนับสนุนการรบได้ทันท่วงที ดังนั้นจึงอองซองจึงให้ย้ายฐานทัพมาตั้งที่ซินเอี๋ย (新野 ซินเหย่) สั่งมีทัพเรือฝึกซ้อมรบ และส่งเสริมการเกษตรเพื่อสะสมเสบียงอาหาร[9]
ในปี ค.ศ. 250 ความวุ่นวายทางการเมืองในง่อก๊กเพิ่งสิ้นสุดลง จู จฺวี้ (朱據) ขุนพลงง่อก๊กเพิ่งถูกจักรพรรดิซุนกวนปลดจากตำแหน่งและถูกบังคับให้ฆ่าตัวตาย อองซองเห็นว่าเป็นเวลาเหมาะที่จะโจมตีง่อก๊ก[10] จึงสั่งให้จิวท่าย (州泰 โจว ไท่) เข้าโจมตีอำเภออู (巫), ชื่อกุย (柹歸) และห้องเหลง (房陵 ฝางหลิง) ให้อองกี๋ (王基 หวาง จี) โจมตีอิเหลง (夷陵 อี๋หลิง) ส่วนตัวอองซองนำกองกำลังด้วยตนเองเข้าโจมตีกังเหลง (江陵 เจียงหลิง) กองกำลังของอองซองใช้ซีกไม้ไผ่สร้างสะพานข้ามแม่น้ำแยงซี[11] แล้วเอาชนะชือ จี (施績) ขุนพลง่อก๊ก สังหารจงหลี เม่า (鍾離茂) และสฺวี่ หมิน (許旻) นำชัยชนะกลับมาสู่วุยก๊กพร้อมของที่ริบมาจากการทำศึกจำนวนมาก[12] จากความดีความชอบนี้อองซองจึงได้เลื่อนยศเป็นมหาขุนพลโจมตีภาคใต้ (征南大將軍 เจิงหนานต้าเจียงจฺวิน) และได้เลื่อนบรรดาศักดิ์จากโหวระดับหมู่บ้านเป็นโหวระดับอำเภอชื่อบรรดาศักดิ์ว่า "จิงหลิงโหว" (京陵侯)[13]
ในปี ค.ศ. 252 อองซองเสนอแผนในการโจมตีง่อก๊กอีกครั้ง ในช่วงเวลาเดียวกันนั้น จูกัดเอี๋ยน, อ้าวจุ๋น และบู๊ขิวเขียมก็เสนอแผนของแต่ละคนเช่นกัน สุมาสูผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์แห่งวุยก๊กยอมรับข้อเสนอเหล่านั้นและสั่งให้เข้าโจมตีง่อก๊กจากสามทิศทาง อองซองได้รับมอบหมายให้โจมตีเมืองลำกุ๋น (南郡 หนานจฺวิ้น) แต่เนื่องจากอ้าวจุ๋นและจูกัดเอี๋ยนพ่ายแพ้ต่อจูกัดเก๊กขุนพลวุยก๊ก อองซองจึงจำต้องล่าถอย[14]
การปราบปรามกบฏ[แก้]
ในปี ค.ศ. 255 บู๊ขิวเขียมและบุนขิมขุนพลวุยก๊กเริ่มก่อกบฏในฉิวชุน (壽春 โช่วชุน; ปัจจุบันคืออำเภอโช่ว มณฑลอานฮุย) อองซองได้รับการเลื่อนยศเป็นขุนพลทหารม้าทะยาน (驃騎將軍 เพี่ยวฉีเจียงจฺวิน) และได้รับมอบหมายให้ส่งกองกำลังไปช่วยปราบปรามกบฏ[15]
ในปี ค.ศ. 257 จูกัดเอี๋ยนขุนพลวุยก๊กอีกครั้งเริ่มก่อกบฏในฉิวฉุน กบฏครั้งนี้ได้รับการสนับสนุนจากทัพง่อก๊ก อองซองนำกองกำลังไปกดดันทัพง่อก๊กที่กังเหลงที่นำโดยชือ จีและเฉฺวียน ซี (全熙) และป้องกันทัพง่อก๊กไม่ให้ไปช่วยจูกัดเอี๋ยน[16]
ในปี ค.ศ. 258 หลังกบฏจูกัดเอี๋ยนถูกปราบปราม อองซองได้เลื่อนขั้นเป็นเสนาบดีโยธาธิการ (司空 ซือคง) และได้เป็นบำเหน็จเป็นศักดินาเพิ่มเติม 1,000 ครัวเรือน[17]
อองซองเสียชีวิตในปี ค.ศ. 259 และได้รับสมัญญานามว่า "มู่โหว" (穆侯)[18]
ครอบครัว[แก้]
- บิดา: หวาง เจ๋อ (王澤) รับราชการเป็นเจ้าเมืองไตกุ๋นในยุคราชวงศ์ฮั่นตะวันออก
- บุตรชาย:
- อองหุย (王渾 หวาง หุน) รับราชการเป็นขุนพลในวุยก๊กและภายหลังดำรงตำแหน่งเป็นเสนาบดีโยธาธิการของราชวงศ์จิ้น เข้าร่วมในการพิชิตง่อก๊กของจิ้นในปี ค.ศ. 280
- หวาง เชิน (王深) รับราชการเป็นข้าหลวงมณฑลของมณฑลกิจิ๋ว
- หวาง หลุน (王淪) รับราชการเป็นที่ปรึกษาของมหาขุนพล
- หวาง จ้าน (王湛) รับราชการเป็นเจ้าเมืองของเมืองยีหลำ
- หลานชาย:
- หวาง ช่าง (王尚) บุตรชายคนโตของอองหุย มีบรรดาศักดิ์โหว เสียชีวิตตั้งแต่อายุยังเยาว์
- หวาง จี้ (王濟) บุตรชายคนที่ 2 ของอองหุย รับราชการเป็นขุนนางมหาดเล็กในยุคราชวงศ์จิ้น
- หวาง เฉิง (王澄) บุตรชายคนที่ 3 ของอองหุย มีบรรดาศักดิ์โหว รับราชการเป็นเจ้าหน้าที่ในยุคราชวงศ์จิ้น
- หวาง เวิ่น (王汶) บุตรชายคนที่ 4 ของอองหุย รับราชการเป็นเจ้าหน้าที่ในยุคราชวงศ์จิ้น
- หวาง เฉิง (王承) บุตรชายของหวาง จ้าน รับราชการเป็นเจ้าหน้าที่ภายในของเมืองตองไฮ
- เหลนชาย:
- หวาง จั้ว (王卓) บุตรชายคนโตของหวาง จี้ รับราชการเป็นเจ้าหน้าที่
- หวาง ยฺวี่ (王聿) บุตรชายคนที่ 2 ของหวาง จี้ สมรสกับเจ้าหญิงของราชวงศ์จิ้น มีบรรดาศักดิ์เป็นหมินหยางโหว
- หวาง ชู่ (王述) บุตรชายของหวาง เฉิง รับราชการเป็นราชเลขาธิการและขุนพลพิทักษ์ในยุคราชวงศ์จิ้น
- ลื่อชาย:
- หวาง ถ่านจือ (王坦之) บุตรชายของหวาง ชู่ รับราชการเป็นขุนพลราชองครักษ์และข้าหลวงมณฑลชีจิ๋วและกุนจิ๋วในยุคราชวงศ์จิ้น
ดูเพิ่ม[แก้]
หมายเหตุ[แก้]
อ้างอิง[แก้]
- ↑ ([甘露四年]夏六月，司空王昶薨。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 4.
- ↑ ("สุมาสูเห็นชอบด้วยจึงใช้ให้อองซองเปนนายทหารใหญ่คุมทหารสิบหมื่น ให้บู๊ขิวเขียมคุมทหารสิบหมื่น ให้สุมาเจียวผู้น้องเปนแม่ทัพหลวงยกไปตีเมืองกังตั๋ง เมื่อยกทัพครั้งนั้นเดือนสิบสอง ครั้นยกกองทัพไปถึงแดนเมืองกังตั๋งแล้ว สุมาเจียวจึงให้หานายทัพนายกองทั้งปวงมาปรึกษาว่า หัวเมืองกังตั๋งทั้งปวงเห็นมั่นคงนักแต่เมืองตังหิน ด้วยหน้าเมืองนั้นมีป้อมใหญ่กระหนาบอยู่ทั้งซ้ายขวา ซึ่งจะหักเข้าไปนั้นยากนัก เราจำจะจัดแจงให้ดี ว่าแล้วสั่งให้อองซองบูขิวเขียมสองนายให้คุมทหารคนละสามหมื่นเปนปีกซ้ายขวา") "สามก๊ก ตอนที่ ๘๐". วัชรญาณ. สืบค้นเมื่อ May 5, 2024.
- ↑ (王昶字文舒，太原晉陽人也。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (少與同郡王淩俱知名。淩年長，昶兄事之。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (文帝踐阼，徙散騎侍郎，爲洛陽典農。時都畿樹木成林，昶斫開荒萊，勤勸百姓，墾田特多。遷兖州刺史。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (明帝即位，加揚烈將軍，賜爵關內侯。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (昶雖在外任，心存朝廷，以爲魏承秦、漢之弊，法制苛碎，不大釐改國典以準先王之風，而望治化復興，不可得也。乃著治論，略依古制而合於時務者二十餘篇，又著兵書十餘篇，言奇正之用，青龍中奏之。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (正始中，轉在徐州，封武觀亭侯，遷征南將軍，假節都督荊、豫諸軍事。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (昶以爲國有常衆，戰無常勝；地有常險，守無常勢。今屯宛，去襄陽三百餘里，諸軍散屯，船在宣池，有急不足相赴，乃表徙治新野，習水軍於二州，廣農墾殖，倉糓盈積。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (二年，昶奏：「孫權流放良臣，適庶分爭，可乘釁而制吳、蜀；白帝、夷陵之間，黔、巫、秭歸、房陵皆在江北，民夷與新城郡接，可襲取也。」) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (乃遣新城太守州泰襲巫、秭歸、房陵，荊州刺史王基詣夷陵，昶詣江陵，兩岸引竹絙爲橋，渡水擊之。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (賊奔南岸，鑿七道並來攻。於是昶使積弩同時俱發，賊大將施績夜遁入江陵城，追斬數百級。昶欲引致平地與合戰，乃先遣五軍案大道發還，使賊望見以喜之，以所獲鎧馬甲首，馳環城以怒之，設伏兵以待之。績果追軍，與戰，克之。績遁走，斬其將鍾離茂、許旻，收其甲首旗鼓珍寶器仗，振旅而還。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (王基、州泰皆有功。於是遷昶征南大將軍、儀同三司，進封京陵侯。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (冬十一月，詔征南大將軍王昶、征東將軍胡遵、鎮南將軍毌丘儉等征吳。十二月，吳大將軍諸葛恪拒戰，大破衆軍於東關。不利而還。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 4.
- ↑ (毌丘儉、文欽作亂，引兵拒儉、欽有功，封二子亭侯、關內侯，進位驃騎將軍。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (諸葛誕反，昶據夾石以逼江陵，持施績、全熈使不得東。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (增邑千戶，并前四千七百戶，遷司空，持節、都督如故。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
- ↑ (甘露四年薨，謚曰穆侯。) จดหมายเหตุสามก๊ก เล่มที่ 27.
บรรณานุกรม[แก้]
- ตันซิ่ว (ศตวรรษที่ 3). จดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อ).
- เผย์ ซงจือ (ศตวรรษที่ 5). อรรถาธิบายจดหมายเหตุสามก๊ก (ซานกั๋วจื้อจู้).
- ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.